divitias alius fulvo sibi congerat auro
et teneat culti iugera magna soli,
quem labor adsiduus vicino terreat hoste,
Martia cui somnos classica pulsa fugent:
me mea paupertas vitae traducat inerti,   5
dum meus adsiduo luceat igne focus.
ipse seram teneras maturo tempore vites
rusticus et facili grandia poma manu:
nec Spes destituat, sed frugum semper acervos
praebeat et pleno pinguia musta lacu.   10
nam veneror, seu stipes habet desertus in agris
seu vetus in trivio florida serta lapis:
et quodcumque mihi pomum novus educat annus
libatum agricolam ponitur ante deum.
fl ava Ceres, tibi sit nostro de rure corona   15
spicea quae templi pendeat ante fores;
pomosisque ruber custos ponatur in hortis
terreat ut saeva falce Priapus aves.
vos quoque, felicis quondam, nunc pauperis agri
custodes, fertis munera vestra, Lares;   20
tunc vitula innumeros lustrabat caesa iuvencos,
nunc agna exigui est hostia parva soli:
agna cadet vobis, quam circum rustica pubes
clamet: ‘io messes et bona vina date’.